Gökyüzü  bulanık  rakı  renginde

    Damlar  soğuk, ağaçlar  çırılçıplak

    Kirli  perdeler,solmuş eski resimler

    Gibi, her akşam penceremin önünde

    Manzaradan  kurtulmak  olmuyor

    Tuhaf  bir  kasvet  çöküyor  üstüme

    Unutmak,düşünmemek  istiyorum, ancak

    Bilirim  aşktır,arzulardır  gene

    Böyle  günlerde  kalbi  sıcak  tutacak

    Bense  bu  yaşta  ihtiyarladım

    Bezgin  bir  adam  oldum  günden  güne

    Kalabalıktan, dostlarımdan  uzak

    Gördüğüm  herkesten  kaçıyorum

    Akşamla  kapanıyorum  evime

    Yalnız  kalınca  bu  saatlerde

    Elimde  değil  hatırlamamak

    Ağırlığını  taşır  ayaklarım

    Odanın  içinde  öteye  beriye

    Ellerini  görürüm  bölerken  ekmeğimde

    Artık  geri  dönmeyeceğini  bilsem de

    Olanı  biteni  çoktan  unuttum

    Alışmıştım  sana  bir  kere

    Her  tek  başıma  kaldığım  yerde

    Birden  karşıma  çıkmanı  bekliyorum

                                                    Necati   Cumalı